Уважаемый господин
Серж Саргсян

Հարգարժան Պարոն Սերժ Սարգսյան գրում եմ Ձեզ,քանզի վերջին հույսս Դուք եք:Ես Ապավեն Մելսիկի Ալեքսանյանս ծնվել եմ Արարատի մարզի Արմաշ գյուղում,մանկավարժի ընտանիքում,հայրս Շահումյանի շրջանի Մանաշիդ գյուղում,որն այժմ ցավոք ադրբեջանի տրամադրությյան տակ է:հայրս 80 տարեկան է ալևս օգնելու կարողունակ չէ:Ես ճակատագրի հհեգնանքով մեծացել եմ առանց մայր,նա մահացել է ծննդաբերության ժամանակ:Ոչ նախանձելի մանկությունից հետո Ընդունվել և ավարտել եմ Երևանի թաթերական ինստիտուտը,1997 թվականից ի վեր աշխատում եմ Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնում որպես դերասան,ունեմ երու անչափահաս երեխա,ստանում եմ 79000 դրամ աշխատավարձ,անճարությունից չեմ գոռում ու չեմ հրաժարվում իմ ընտանիքից ,բայց տարիներ շարունակ վարձով ապրել ել չեմ կարող,ինչ անեմ,շատ եմ սիրում երեխաներիս ու վախկոտիպես չեմ կարող փախչել, չեմ էլ կարողանում վարձով գոյատևել,գտնվում եմ բժիշկմների հսկողության տակ խրոնիկ հիվանդության պատճառով,ուստիհաշվի առնելով 20 ամյա ծառայությունս հայկական մշակույթին ու իմ թատրոնին կարող եմ արդյոք Ձեր բարցր հովանու ներքո խնդրել ձեզանից կացարան,բնակարան որով ևս երկու հայ մանուկ կունենա հիմնական ապրելու տեղ և իրավունք:Կներեք բայց Ձեզ դիմելն իմ վերջին հույսն է:Ակնկալելով ձեր մեծահոգությունը սպասում եմ պատասխանի:Հարգանքներով Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոնի դերասան Ապավեն Ալեքսանյան

Ապավեն Մելսիկի Ալեքսանյան